Definiciones
sustantivo
masculino
- Idioma artificial creado en 1887 por l. l. zamenhof con el objetivo de que fuese en una lengua auxiliar internacional.
| alemán | Esperanto |
| asturiano | esperantu |
| bielorruso | эспэранта |
| bretón | esperanteg |
| búlgaro | есперанто |
| catalán | esperanto |
| checo | esperanto |
| croata | esperanto |
| danés | esperanto |
| eslovaco | esperanto |
| esloveno | esperanto |
| esperanto | Esperanto |
| estonio | esperanto |
| euskera | esperanto |
| finés | esperanto |
| francés | espéranto |
| frisón occidental | Esperanto |
| galés | Esperanto |
| gallego | esperanto |
| griego | εσπεράντο |
| hebreo | אספרנטו |
| húngaro | eszperantó |
| ido | Esperanto |
| inglés | Esperanto |
| interlingua | esperanto |
| irlandés | Esperanto |
| islandés | esperantó |
| italiano | esperanto |
| japonés | エスペラント |
| lituano | esperanto |
| lojban | esperant |
| neerlandés | Esperanto |
| noruego bokmal | esperanto |
| occitano | esperanto |
| polaco | esperanto |
| portugués | Esperanto |
| rumano | esperanto |
| ruso | эсперанто |
| sueco | esperanto |
| turco | Esperanto |
| ucraniano | есперанто |