Definiciones
sustantivo
masculino
- Creencia que admite la existencia de una y solo una deidad.
▸ relacionados: monoteísta, monoteico, politeísmo, ateísmo
albanés | monoteizmi |
alemán | Monotheismus |
árabe | توحيدية |
aragonés | monoteísmo |
armenio | միաստվածություն |
bosnio | monoteizam |
búlgaro | монотеизъм |
canarés | ಏಕೀಶ್ವರವಾದ |
catalán | monoteisme |
cebuano | monoteyismo |
checo | monoteismus |
chino | 一神教 |
chino | 一神論 |
coreano | 일신교 |
criollo haitiano | monoteyis |
croata | monoteizam |
danés | monoteisme |
divehi | އެއްކައުވަންތަކަން |
escocés | monotheism |
eslovaco | monoteizmus |
esloveno | monoteizem |
esperanto | monoteismo |
estonio | monoteism |
euskera | monoteismo |
finés | monoteismi |
francés | monothéisme |
frisón occidental | monoteisme |
galés | undduwiaeth |
gallego | monoteísmo |
georgiano | მონოთეიზმი |
hebreo | מונותאיזם |
hindi | एकेश्वरवाद |
húngaro | egyistenhit |
indonesio | monoteisme |
inglés | monotheism |
interlingua | monotheismo |
islandés | eingyðistrú |
italiano | monoteismo |
japonés | 一神教 |
kurdo sorani | یەکتاپەرستی |
latín | monotheismus |
letón | monoteisms |
lituano | monoteizmas |
macedonio | монотеизам |
malayalam | ഏകദൈവവിശ്വാസം |
malayo | monoteisme |
neerlandés | monotheïsme |
noruego bokmal | monoteisme |
noruego nynorsk | monoteisme |
occitano | monoteïsme |
persa | یکتاپرستی |
polaco | monoteizm |
portugués | monoteísmo |
rumano | monoteism |
ruso | монотеизм |
sakha | монотеизм |
serbio | monoteizam |
serbio | монотеизам |
siciliano | monoteismu |
sueco | monoteism |
tamil | ஒரு கடவுட் கொள்கை |
telugu | ఏకేశ్వరవాదం |
turco | tektanrıcılık |
ucraniano | монотеїзм |
vietnamita | thuyết độc thần |
waray | monoteismo |